روزنامه صبا

روزنامه صبا

داود بیدل کارگردان «نمور»:

استخوان‌بندی فیلم براساس روابط انـسانی است


داود بیدل کارگردان «نمور» در گفت و گو با روزنامه صبا درباره فیلمش گفت:استخوان‌بندی کار براساس روابط انسانی پیش می‌رود و فضایی کاملا اجتماعی دارد.

روزنامه صبا: «تالاب را از زندگی من نقاشی کردند، لجن‌زار و نمور». این توضیح یک خطی در خلاصه داستان فیلم سینمایی «نمور» دومین ساخته بلند داوود بیدل به تهیه‌کنندگی سید یاسرجعفری آمده است؛ فیلمی که به گفته خودش استخوان‌بندی آن براساس روابط انسانی پیش می‌رود و فضایی کاملا اجتماعی دارد. در این اثر که در چهلمین جشنواره فجر به نمایش در آمده، بازیگرانی، چون نسیم ادبی، بهاره کیان‌افشار، سمیرا حسن‌پور، محمدرضا علیمردانی و باربد بابایی ایفای نقش کرده‌اند. بیدل پیش از این هم در قامت نویسنده و کارگردان در سینما و تلویزیون فعالیت داشته و او را با نخستین فیلمش یعنی «روزگاری عشق و خیانت» و سریال‌های «راه و بیراه»، «بیم و امید» و «در قصه‌ها زندگی می‌کنند» به یاد می‌آوریم. در ادامه با او گفت‌وگویی داشته‌ایم که می‌خوانید.

ایده «نمور» چگونه شکل گرفت و توسط چه کسی خلق شد؟

نویسنده فیلم نمور خانم نوشین معراجی هستند. ایشان پیش از این روی ایده فیلم کار و آن را به نگارش در آورده بودند. من بعد از پیشنهاد و خواندن فیلمنامه تصمیم گرفتم که این کار را بسازم، پس از آن دو سه بار فیلمنامه را بازنویسی کردیم. در واقع استخوان‌بندی کار براساس روابط انسانی پیش می‌رود و فضایی کاملا اجتماعی دارد. «نمور» یک کار ملودرام است که به روابطی واقعی اشاره دارد که پاهایشان روی زمین است. ما یک قهرمان نداریم ولی اینگونه هم نیست که افراد اتوبوسی بیایند و بروند و هرکدام قصه‌های خودشان را دارند و به جایگاهی در فیلم می‌رسند.

این فیلم تا چه اندازه به تجربه اول شما در حوزه سینما نزدیک است؟

فیلم قبلی من «روزگار عشق و خیانت» کار بسیار متفاوتی نسبت به «نمور» بود. «روزگار عشق و خیانت» را به لحاظ تولیدی در قطع نگاتیو کار کردیم. تلاش شده بود تا قصه‌ای عاشقانه را در بستر سیاسی تعریف کنیم. در واقع به یک واقعه و ماجرای حقیقی می‌پرداخت که لا‌به‌لای تاریخ گم شده بود، اما «نمور» اثری کاملا اجتماعی است که مبتنی بر روابط انسانی بوده و این تعریف را می‌دهد که ماه پشت ابر نمی‌ماند.

از چالش‌های ساخت فیلم بیشتر بگویید.

خوشبختانه ما در ساخت کار خیلی با مشکل مواجه نشدیم، یعنی از زمانی که بازنویسی فیلمنامه شروع شد، پیش‌تولید کارمان هم شروع شد و آگاهانه سعی می‌کردیم شرایط حاکم بر سینما را مدنظر قرار بدهیم. از آنجایی که ما این‌ها را پیش‌بینی کرده بودیم طی ۲۰ جلسه فیلمبرداری را تمام کردیم.

یکی از نکات جالب توجه فیلم، ترکیب بازیگران است. استفاده از باربد بابایی و محمدرضا علیمردانی دلیل خاصی دارد؟ چگونه به این ترکیب رسیدید؟
واقعیت این است که به انتخاب بازیگران متفاوت علاقه دارم و ترکیب برایم بسیار مهم است. در ایران تعدادی بازیگر در سینما و تلویزیون داریم که از این فیلم به آن فیلم و از این سریال به آن سریال مدام تکرار می‌شوند که از نگاه من این اصلا خوب نیست.

به نظر شما فیلم‌سینمایی «نمور» اثر جشنواره‌پسندی است؟

از نگاه من «نمور» یک اثرجشنواره‌پسند است. معمولا جشنواره‌ها براساس مانیفستی که برایشان تعریف می‌شود فیلم‌های خاص‌تری را مدنظر قرار می‌دهند و به موضوعات خاص‌تری می‌پردازند. مخصوصا فیلم‌های اجتماعی که الگوی خاصی را پیگیری می‌کنند و از فضای تجاری به دور هستند، بیشتر سعی می‌کنند مخاطب را به لحاظ حسی به کار نزدیک کنند، بنابراین «نمور» اثر جشنواره‌پسندی است البته نه فقط جشنواره‌های داخلی بلکه جشنواره‌های بین‌المللی، امید ما این است که کاری جهان شمول‌تر ساخته باشیم که در دنیا دیده شود.

فکر می‌کنید چه چیزی در این فیلم وجود دارد که هم بتواند مردم و منتقدین را راضی کند و هم در کارنامه شما یک اثر ماندگار باشد؟

«نمور» فیلمی است که ما در آن از داستان عبور کردیم و سعی داشته‌ایم مخاطب را با احساسات درگیر کنیم. یعنی هرکسی فیلم را ببیند قطعا با احساسش خواهد دید. این چیزی است که ما در خصوص نمور می‌توانیم بگوییم. در کل این ادعا را دارم که فیلم خیلی به دل خواهد نشست.

چقدر امیدوار هستید که در روز اختتامیه جز فیلم‌های حائز سیمرغ باشید؟

فکر می‌کنم خیلی از بخش‌های فیلم می‌تواند کاندید شود. به این دلیل که همکارانم با جان دل و ایده‌پردازی‌های خلاقانه کار را پیش بردند. اگر هرکدام از همکاران ما اقبال بیشتری برای جایزه گرفتن داشته باشند برای ما هم جای خوشحالی دارد.

پیش‌بینی شما از اکران عمومی «نمور» چیست؟

اکران یک فیلم به خیلی از شرایط بستگی دارد ممکن است فیلمی خوب و خوش‌ساخت دچار مشکلات عجیب و غریبی شود. نمونه‌اش فیلم سینمایی «شنای پروانه» که کار بسیار خوبی بود، اما در شرایط بدی اکران شد و مسائلی برایش پیش آمد که پیش‌بینی نشده بود. در حالت روتین باید زمان پخش خوبی به فیلم داده شود و تبلیغات خوبی داشته باشد که مردم آن را ببینند. اگر این وسط اتفاق بیفتد و یکی از این زنجیره‌ها پاره شود همه‌چیز به هم می‌ریزد بنابراین فعلا نمی‌توانم پیش‌بینی برای اکران داشته باشم، فقط می‌توانم بگویم فیلمی ساخته‌ایم که به گمانم مردم دوست داشته باشند.

تبسم کشاورز

انتهای پیام/

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است