ولی‌الله اشرفی، مجری برنامه «میدون» است و در گفت‌و‌گویی که با روزنامه صبا داشته از سختی و چالش‌های همکاری با بزرگان حوزه اقتصاد، نقش آن‌ها در علاقه‌مند شدنش به کارآفرینی و شیوه مدیریتش در اجرا صحبت کرده و درباره چگونگی پیوستنش به این برنامه توضیحاتی را ارائه داده است:

آقای اشرفی!  در برنامه «میدون» شاهد اجرای روان و بی‌نقصی از شما هستیم اصلا همکاری شما با این برنامه به عنوان مجری چگونه اتفاق افتاد؟

من پیش از پیوستن به برنامه میدون، در خبرگزاری دانشجو اخبار میز خبر را می‌خواندم. مدیر مسئول آن خبرگزاری من را به آقای هاشمی گلپایگانی، کارگردان برنامه معرفی کرد و از آن‌جایی که او نیز در جست و جو یک مجری بود که بتواند برایش سرمایه‌گزاری کند، همکاری میانمان شکل گرفت و من مجری برنامه میدون شدم. باید بگویم که آقای گلپایگانی با مدیریت جامعی که دارد با تامل و نگاهی ریزبینانه از پس تمامی چالش‌های نهفته در دل کار برمی‌آید و من از و نکات بسیاری را یاد می‌گیرم و همواره از ایده‌ها و آموزه‌های او برای داشتن اجرایی بهتر و موفق‌تر استفاده می‌کنم.

از ابتدا دوست داشتید که مجری برنامه‌ای تخصصی و اقتصادی باشید؟ بحث برنامه تا چه اندازه به علایق شخصی شما نزدیک است؟ و اگر نزدیک نیست چگونه می‌توانید به عنوان مجری درباره موضوعی که نسبت به آن اشتیاق ندارید جلسه را هدایت کنید؟

بحث علاقه برای من از اجرا نشات می‌گیرد و نمی‌توانم بگویم که شیفته موضوع برنامه میدون بودم. اما اعتقاد دارم که رشد در زمان چالش رخ می‌دهد و از آن‌جایی که این برنامه به لحاظ اجرا پرچالش است حضور در این کار را پذیرفتم. میدون برنامه‌ای داورمحور است که تمامی اتفاقات حول محور داوران برنامه رخ می‌دهد. داوران برنامه نیز همه افرادی معتبر و کارآفرینانی موفق هستند. چنین شرایطی مدیریت جلسه را می‌تواند سخت کند و باعث به چالش کشیدن مجری شود که درنتیجه فرصتی برای رشد پدید می‌آورد و این جریان اشتیاق من را به حضور در برنامه میدون بیشتر می‌کرد.

در این برنامه شما با بزرگان حوزه اقتصاد کشور سر و کار دارید. چگونه با داوران میدون ارتباط گرفتید و برای اجرا کنار آن‌ها با مشکل یا معضل خاصی هم رو به رو شدید؟

قطعا کار کردن با کارآفرینانی که از بزرگان عرصه اقتصاد کشور به حساب می‌آیند نمی‌تواند ساده باشد. آن‌ها در صحنه‌ای حاضر می‌شوند که بیشتر برنامه به آن‌ها تخصیص داده شده و هدایت کردن چنین جلسه‌ای می‌تواند برای مجری چالش برانگیر باشد. من برای نزدیک شدن به داوران برنامه سعی کردم با آن‌ها در پشت‌صحنه گفت‌و‌گوهای نزدیک داشته باشم تا ارتباط بهتری میانمان شکل بگیرد و هدایت جلسه برایم ساده‌تر شود. در پشت صحنه من همانند یک دانشجو از داوران سوال می‌پرسم و از بودن در کنارشان دانش خودم را ارتقا می‌دهم. خوشبختانه کار هدایت جلسه هم با ارتباط خوبی که شکل گرفته به خوبی انجام می‌شود.

شما وقتی به عنوان مجری برنامه را مدیریت می‌کنید، بی‌شک در ذهن خودتان نسبت به کسب و کارهایی که کارشان را ارائه می‌دهند ارزیابی انجام می‌دهید. ضمن این که نظر داروان را هم گوش می‌کنید و هر کسب و کار را از زاویه‌های بسیاری مورد تحلیل و بررسی قرار می‌دهید. فکر می‌کنید که رکن اصلی موفقیت یک کارآفرین تنها در ایده‌ای است که در برنامه ارائه می‌دهد یا مسائل دیگری همچون خود کاراکتر و شخصیت کارآفرین در برنده شدن و گرفتن وام تاثیر دارد؟

 به نظر من یکی از مهم‌ترین مسائل هنگام معرفی کسب و کارها جدا از ایده درخشان کارآفرین، شخصیت خود او است. یعنی به لحاظ کاراکتر کسی که صاحب ایده است چه‌قدر می‌تواند از پس اجرا و عملی ساختن ایده‌اش بربیاید و شگفتی‌ساز شود. برای مثال ممکن است کسی شخصیتی دانش بنیان و دانشگاهی داشته باشد اما ایده‌ای که دارد نیازمند به داشتن شخصیتی بازاری و تجاری باشد و هنر فروشندگی محوریت اصلی برای اجرای ایده باشد. ضمن این که آگاه بودن نسبت به ایده موجود بسیار مهم است. داوران میدون از آن‌جا که خودشان کارآفرینانی بسیار موفق هستند از مهارت انسان‌شناسی برخوردارند و می‌دانند که چه شخصیتی از پس اجرای چه ایده‌ای برمی‌آید و شیوه تحلیل آن‌ها در نظر من بسیار جذاب جلوه می‌کند.

دانش اقتصادی شخصی خودتان به هنگام اجرای برنامه چه‌قدر به یاریتان می‌آید؟ سوالاتی که در برنامه مطرح می‌کنید خیلی جزئی‌نگرانه نیست. به نظر می‌رسد که باهدف از پرسیدن سوالات بسیار تخصصی دوری می‌کنید. رویکرد شما به هنگام طرح مسئله در برنامه چیست؟

فرمی که در اجرای من چیده شده این است که من در نقش مردم باشم و از نگاه مخاطب عام به تحلیل‌های داوران برنامه نگاه کرده و از ایشان سوال بپرسم. یعنی حرفی را بزنم که امکان دارد در ذهن مردم شکل بگیرد و برایشان سوال شود و از پرسیدن سوالات کاملا تخصصی حذر می‌کنم. اما باید بگویم اطلاعات کارشناسان برنامه همواره باعث شگفتی من می‌شود و برایم جذاب است. برای مثال ممکن است که من در ذهنم فکر کنم که یک کسب و کار قابلیت توسعه و موفقیت را دارد اما بعد ببینیم که یکی از داروان باتوجه به تجربه زیسته خود و شرایط موجود کشور تحلیلی ارائه می‌دهد که باتوجه به ادله موجود این کسب و کار در ادامه دچار مشکل خواهد شد. این غافلگیری‌ها و یادگیری‌های مداوم برایم بسیار جذاب است و برای هر اجرا که وارد صحنه می‌شوم صد در صد خودم را می‌گذارم و تلاش می‌کنم که بهترین کار را ارائه دهم.

حضور در چنین برنامه‌ای به عنوان مجری و روبه‌رو شدن با بزرگ‌ترین کارآفرینان کشور و صاحب کسب و کارهای نوپا شما را به این سمت سوق نداده که خودتان شروع به کارآفرینی کرده و کسب و کار مخصوص به خود را داشته باشید؟

اتفاقا من قبل از حضور در این برنامه در قامت مجری، در ذهن خودم ایده یک کسب و کار را داشتم. اما باید بگویم که از آن‌جایی که من در خانواده‌ای کارمندی بزرگ شدم قدرت ریسک کمی دارم. این حرف را از این جهت می‌گویم که به زعم من فرزندان افراد کارآفرین و صاحب کسب و کار از خطر کردن نمی‌ترسند و نسبت به بچه‌هایی که در خانواده‌های کارمندی رشد می‌کنند از قدرت ریسک بالاتری برخوردارند. درنتیجه من همواره از عملی کردن ایده خودم می‌ترسیدم اما امروز با حضور در این برنامه و افزایش یافتن آگاهی‌ام و تماشای کارآفرینان موفق و یادگرفتن از آن‌ها فکر می‌کنم قدرت ریسک‌پذیری‌ام افزایش یافته و می‌توانم به سراغ کارآفرینی و عملی ساختن ایده کسب و کار خود باشم.

به نظر شما تماشای این برنامه برای چه قشری از جامعه می‌تواند آموزنده باشد و از چه لحاظی برنامه میدون می‌تواند آگاهی‌رسانی و انگیزه‌بخشی کند؟

به نظر من برنامه‌های این چنینی که تخصصی هستند مخاطب خاص خودشان را دارند و این طور نیست که همه مردم به تماشای آن بنشینند. به نظر من اهمیت این برنامه جدا از آگاهی رسانی و ارتقای سطح دانش مخاطبان برنامه برای خود کارآفرینانی است که در برنامه حاضر می‌شوند. این اهمییت هم به دلیل تریبونی است که در شبکه سوم سیما در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد. یعنی جدا از بحث وام و تسهیلاتی که کارافرینان دریافت می‌کند، حضور آن‌ها در آنتن و توضیحشان راجع به کسب و کارشان می‌تواند باعث جذب سرمایه و سرمایه‌گذار شود و به پیشرفتشان کمک کند.

انتهای پیام/