روزنامه صبا

روزنامه صبا

نادر دلشاه :

دوست ندارم چهره‌ها عیار کار تئاتر باشند


کارگردان تئاتر«آخرین عاش» می گوید که؛ من خیلی دوست ندارم که بازیگر چهره بخواهد در کار تاثیر بگذارد. به نظرم بازیگر چهره نباید عیار کار باشد.

«آخرین عاش» با ورود مردی بلند قامت که ساعتی را از محل کار خود مرخصی گرفته و به منزل مادرش آمده آغاز می‌شود. شخصیت اصلی داستان دچار سندروم بی ثباتی عاطفی است و به دنبال داشتن رابطه عاطفی جدید، قصد تغییر و تحول در زندگی‌اش را دارد.

شخصیت اصلی داستان با الگوی رفتاری خود و دیگر بازیگران زن که در نقش مهمان بر روی صحنه حاضر می‌شوند، سعی در ارائه نمایش سانتیمانتالیسم یا احساسات گرایی را دارند.

دکور نمایش از نقاط مثبت آن به شمار می‌رود که با نورپردازی و طراحی لباس که مکمل‌های یک اثر هنری خوب به شمار می‌رود، در نگاه اول مخاطب را جذب خود می‌کند.

داستان در یک خانه اتفاق می‌افتد و تغییر دکور و میزانی خاصی در طول نمایش دیده نمی‌شود بازیگران در صحنه‌ای که به یک خانه قدیمی شبیه است، داستان را پیش می‌برند.

اختلالات روانی اسکیزوفرنی، شیدایی و دوقطبی، مخاطب مجاب می‌کند که پای تئاتر «آخرین عاش»  بنشیند و راضی سالن را ترک کند. به بهانه اجرای تئاتر«آخرین عاش»  نادر دلشاه، کارگردان از چالش‌های اجرای این تئاتر با روزنامه صبا گفت و گو کردند.

 نادر دلشاه، که از سال ۹۸ وارد عرصه هنرهای نمایشی شده است. آثار نیل سایمون را از جمله داستان‌های محبوب خود می‌داند. او درباره چالش‌های کارگردانی تئاتر «آخرین عاش»  سخن گفت.

از این سوال شروع کنیم که چرا آثار «نیل سایمون»  برای شما جذابیت دارد.چه چیزی در نمایشنامه‌های «نیل سایمون» باعث شده که به عنوان نویسنده محبوب خود از او یاد کنید ؟

 نمایشنامه‌های «نیل سایمون»در ایران اجراهای زیادی داشته است و خودم تئاترهای زیادی از  جمله کله پوک‌ها، پزشک نازنین و هتل پلازا و…را که اثری از «نیل سایمون»بوده است، در ایران دیده‌ام. اما داستان  «آخرین عاش»  از سری نمایشنامه‌هایی بود که تاکنون هیچ اجرایی در ایران نداشته است.

داستان  «آخرین عاش»  چه موضوعی را برای مخاطب دارد و چه روایتی برای مخاطب دارد و به نظر شما چرا نمایشنامه‌ای جذاب است که قابلیت اجرا بر روی صحنه را پیدا کرده است؟

«آخرین عاش»  داستان مرد متاهلی است که قصد دارد حال و هوای جدیدی را در زندگی‌اش ایحاد کند و تلاش‌هایی را نیز در این زمینه دارد اما در نهایت متوجه می‌شود که باید به سمت خانواده خود بازگردد. این نمایش، کار بسیار سختی بود و به دلیل ممیزی‌هایی که داشت، به سختی توانستیم محوزهای اجرا را بگیریم.

چه چیزی در نمایشنامه‌های «نیل سایمون»برای شما جذاب است که ترغیب به ساخت تئاتر با نمایشنامه‌های »نیل سایمون« شدید؟

اینکه قضاوت ندارد. در نمایشنامه‌های «نیل سایمون»مخاطب نمی‌تواند قضاوتی داشته باشد و درست و غلط را نشان نمی‌دهد بلکه هرکسی یک برداشت دارد و من این را در نمایشنامه بسیار می‌پسندم. از طرفی حال خوب و شوخ طبعی‌هایی که در داستان‌های “نیل سایمون»وجود دارد و جالب بوده و برای مخاطب، حوصله سر بر نخواهد بود.

خوشبختانه در اجراهایی که این مدت داشتیم نیز مخاطبان با بسایری از دیالوگ‌ها می‌خندیدن و لذت می‌بردن‌.

استقبال را چطور دیدین؟ با توجه به اینکه تئاتر شما چهره ندارد، و در کنار تئاترهای پر مخاطب  استقبال خوب بود؟

به نظر من مخاطبان استقبال خوبی نداشتند و از آنجایی که من در سینما و تئاتر شناخته شده نیستم، به نظرم آن گونه که باید، استقبال نشد اما همه آن‌هایی که به دیدن تئاتر آمده بودند، سالن را راضی ترک کردند.

در چند ماه اخیر، تئاترهایی را بر صحنه داشتیم که با حضور هنرمندان و چهره‌ها، توانستند فروش خوبی داشته باشند. چقدر با حضور چهره‌ها در تئاتر موافق هستید؟

من خیلی دوست ندارم که بازیگر چهره بخواهد در کار تاثیر بگذارد. به نظرم بازیگر چهره نباید عیار کار باشد. بلکه در مرحله اول متن مهم است و بعد از آن تیمی که کار را روی صخنه می‌برند دارای اهمیت است و من که خودم تازه کار هستم فکر نمی‌کنم که بتوانم فعلا با بازیگران چهره کار کنم. برخی از بازیگران چهره فقط مخاطب با خود می‌آورند که شاید تماشاگر تئاتری نباشند و من این را نمی‌پسندم. جالب است بدانید که حتی در تبلیغات هم، برایشان این مهم است که آیا از چهره استفاده شده است یا خیر. قبلا می‌گفتند که تئاتر فضای هنری دارد اما الان تئاتر هم به عنوان بیزینس به شمار می‌رود. وقتی تئاتری با بلیط هفتصد تومانی به فروش می‌رسد به یک روال عادی می‌رسد. خیلی وقت‌ها هم بعضی از تهیه‌کنندگان با فروش بلیط‌ها در بازار سیاه، درآمدزایی می‌کنند. اگر تقاضا نباشد می‌توان رویه را عوض کرد.

اگر بخواهید مخاطب را به تماشای تئاتر «آخرین عاش»  دعوت کنید، چه می‌گویید؟

در ایران تا کنون چنین نمایشنامه‌ای کار نشده است و امیدوارم که مخاطبان برای نمایش حضور پیدا کنند و لذت ببرند.

به غیر از تئاتر «آخرین عاش»   مشغول به کار دیگری هستید؟

فعلا فیلم «پاس گل» را دارم که داستان آن درباره سینما و بازیگری است و یک سال و چهار ماه است که درگیر تولید فیلم هستیم و به زودی آماده پخش خواهد شد.

کیمیا صادقی

انتهای پیام/

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است