روزنامه صبا

روزنامه صبا

پرویز فلاحی پور:

دوست داشتم دینم را به خبرنگاران ادا کنم


بازیگر «بی‌نشان» می‌گوید؛دوست داشتم دینم را به خبرنگاران ادا کنم و صدا و سیما هم می‌خواست کاری برای خبرنگاران انجام دهد.

روزنامه صبا – پرویز فلاحی پور بازیگری است که شاید همه او را با نقش به یاد ماندنی یاور در سریال شب دهم می‌شناسند. او یکی از بازیگران پیشکسوت در عرصه تئاتر و تلویزیون است. از سریال‌هایی که پرویز فلاحی در آنها ایفای نقش کرده می‌توان به شب دهم، یوسف پیامبر، مرد هزار چهره، دلنوازان و… اشاره کرد. جدیدترین سریال این بازیگر بی نشان است که از شبکه سه هر ششب به روی آنتن می‌رود. گفتنی است که پرویز فلاحی پور سریال آتش سرد را در نوبت پخش شبکه دو دارد.

راجع به نقش خود در این سریال توضیح دهید؟

در این سریال نقش خبرنگاری را بازی می‌کنم که سردبیر یک سایت خبری است. سال‌ها تجربه دارد و جزء خبرنگارانی است که به هر حال همه او را می‌شناسند و به دلیل اینکه‌ کارهای درستی انجام داده همه به او احترام می‌گذارند. این شخصیت یک خواهرزاده هم دارد که با مطرح کردن یک ماجرای فساد باعث آن می‌شود که این شخصیت دنبال آن را بگیرد این شخصیت آن قدر پی ماجرا را می‌گیرد تا به یک فساد گروهی می‌رسد. مفسدانی که به هر حال دستی هم توی کار دارند. این پیگیری‌ها منجر به آن می‌شود که این آقای خبرنگار خودش دچار مشکل می‌شود.

دلیل انتخاب این نقش از جانب شما چه بود؟

اول این که تا به حال نقش خبرنگار را بازی نکرده بودم. همچنین می‌خواستم که برای خواهران و برادران خبرنگارم یک کاری کرده باشم. درواقع دوست داشتم دینم را  نسبت به این عزیزان و زحمات آنها ادا کنم. فکر می‌کنم خود صدا و سیما هم می‌خواسته عین من کاری برای خبرنگاران انجام دهد تا زحمات این عزیزان به چشم بیاید. یکی دیگر از دلایلی که این کار را قبول کردم کارگردان و تهیه کننده خوب آن بود. متن فیلمنامه و دیالوگ نویسی آن هم سرو شکل خوبی داشت. در مجموع یک بازیگر چیزی بیشتر ازی این‌ها نمی‌خواهد. من هم ترغیب شدم که این نقش را بپذیرم.

شما کار خبرنگاری هم انجام داده‌اید؟

خیر. اما یک بار بعد از فکر می‌کنم سریال شب دهم یا یکی دیگر از کارهایم که آن موقع خیلی هم گرفته بود و مورد اقبال مردم هم واقع شده بود، خبرنگاران جوان که تازه هم استارتش خورده بود، ما را دعوت کردند. آنجا به ما خبرنگاری افتخاری دادند. من به حرفه خودم مشغول بودم اما به هر حال افتخار این را داشتم که حکم خبرنگار افتخاری خبرنگاران جوان صدا و سیما را هم داشته باشم.

با توجه به نقشی که در این سریال داشتید خبرنگاری را چطور شغلی دیدید؟

یک کار سخت و طاقت فرسا که تلاش مضاعفی می‌خواهد. اصولا کسانی که کار خبر می‌کنند و خبرنگار هستند مدام باید تلاش کنند تا از رقابت با خبرنگاران و خبرگزاری‌های دیگر عقب نمانند. چون به هر حال خبری ارزش دارد که تازه و درست باشد. همین موارد هم باعث شده که خبرنگارها همیشه به روز و به ثانیه باشند. شغل این عزیزان که هر لحظه دنبال کسب خبر هستند ساعت مشخصی ندارد و به نظرم درآمد و پولی هم که بابت تلاش خود دریافت می‌کنند ناچیز است. برای همین این عزیزان برای من قابل احترامند.

نظرتان راجب خبرنگارهایی که این جنس اخبار را که بعضا به آنها اخبار پر حاشیه هم می‌گویند، منتشر می‌کنند چیست؟

یک نفر مثل شهاب که زمانی برای دفاع از مملکت‌اش به جبهه رفته و جانش را در این راه گذاشته و در نهایت جانباز هم شده است، می‌آید و شغل خبرنگاری را انتخاب می‌کند. در حقیقت او دارد از حیثیت و آبرویش مایه می‌گذارد و از توانایی‌های جسمی و روحی‌اش هم استفاده می‌کند. دقیقا همان کاری که در جبهه برای دفاع و پاسداری از حق انجام داده است. خبر هم چه حاشیه‌ای باشد چه نباشد بالاخره خبر است و می‌تواند مردم را آگاه کند تا دچار چنین اتفاقاتی نشوند.

در این سریال به مسائل سلبریتی ها و پول های کثیفی که وارد سینما و فوتبال می‌شود اشاره شد. شما نگران حواشی این نقش نبودید؟

نه نه. بخاطر این که به هر حال این چیزها وجود دارد. الان در برنامه‌های ورزشی تلویزیون مدام این بحث‌ها می‌شود. فسادی که پشت فوتبال وجود دارد و خود فوتبالیست‌ها و قهرمان‌های ما را  آزار می‌دهد. من فکر می‌کنم که مطرح کردنش بد نباشد. خیلی هم خوب است

شما به مدیوم تلویزیون علاقه‌مند هستید؟ چون بیشتر نقش‌هایتان در تلویزیون است.

از نظر من در حال حاضر تلویزیون بیشتر از سینما و بیشتر از هر چیز دیگری برد دارد و به اصطلاح آدم‌های بیشتری تماشایش می‌کنند. هر شب در خانه‌های مردم است و چیزغریبی نیست، شما باید برای سینما رفتن بلیط تهیه کنید و برای دیدن یک فیلم انتظار بکشید. اما تلویزیون این طور نیست. همان طور که گفتم در حال حاضر این تلویزیون است که برد بیشتری دارد. البته سینما ممکن است از نظر بین‌المللی جایگاه خاصی داشته باشد. منظورم از بین‌المللی فیلم‌هایی است که بتوانند به یک جشنواره راه پیدا کنند و جایزه بگیرند. که آن هم الان دیگر مثل سابق نیست. جایزه‌ها بیشتر جنبه‌ی سیاسی پیدا کرده‌اند. به قول یکی از دوستان هر چه قدر یک فیلم از درد و فلاکت مردم بیشتر صحبت کند حتما جایزه می‌گیرد. جشنواره‌های خارجی هم به فیلم‌های ما نگاه این چنینی دارند نه نگاه تخصصی. جدای از آقای فرهادی که فیلمنامه‌اش فیلمنامه‌ی قابل تاملی بود و الان هم مشغول کار هستند، اکثر کارهایی که ما دیدیم قابل قیاس با نمونه‌های خارجی نیستند. این هم به دلیل این است که امکانات ما با امکانات آن ها یکی نیست و اگر ما بخواهیم در جشنواره‌های خارجی به لحاظ تخصصی جایزه‌ای برنده بشویم باید امکانات ما به اندازه امکانات آنها باشد. بازیگرهای ما به اندازه‌ی آنها آموزش دیده باشند و به اندازه آنها تجربه داشته باشند. منظور من امکاناتِ فیزیکی فنی از قبیل دوربین نیست. خود جیمز کامرون هم توصیه می‌کند که از دوربین‌های کوچیک که از نظر اقتصادی به صرفه‌تر است استفاده بشود. مراد من تعامل و ارتباطی است که بین بازیگران و عوامل کل اروپا و هالیوود وجود دارد.

در پایان اگر نکته ای دارید بفرمایید؟

قبلا هم در مصاحبه‌ی خودم گفتم من توقعم این است که مردم و خبرنگارها سریال را ببینند. عیب‌های کار ما را بگویند و ما را تا انتها یاری کنند تا بتوانیم آثار بهتری بسازیم و نقش‌های بهتری را ایفا کنیم. در انتها هم از تمام کسانی که این سریال را دنبال می‌‌کنند و به ما توجه دارند تشکر می‌کنم.

انتهای پیام/

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است