روزنامه صبا – زاده هشتم شهریور ۱۳۶۴ در بابل است. دختر پایتخت بهارنارنج ایران، همشهری زنده‌نام شاهرخ مسکوب که سیاهچال‌های مخوف ساواک را با زلالی کلماتش روشن کرد. بابل همان اقلیم مه گرفته‌ای است که حوالی‌اش روستای درزی‌کلا، زادگاه امامعلی حبیبی، مردی که خاک کره خاکی را به توبره کشید و مدال‌هال زرین میان‌وزن کشتی آزاد جهان را یکی پس از دیگری از آوردگاه‌های جهانی و المپیک برای ایران به ارمغان می‌آورد. بابل زادگاه پریناز ایزدیار هم محسوب می‌شود. فرزند آخر یک خانواده معروف و خوشنام در بابل، با پدری که به حرفه وکالت مشغول بود و مادری که به خانه‌داری می‌پرداخت. با وجود آنکه شغل پدرش دولتی نبود اما خانواده ایزدیار دو بار به دلیل مشغله بالای پدر، راهی تهران شدند. به این ترتیب او دوران دبستان را در بابل گذراند اما ادامه تحصیلاتش در مقطع راهنمایی را در تهران به انجام رساند. همچنین دوران دبیرستان را در بابل گذارند اما برای حضور در مقطع پیش‌دانشگاهی دوباره به تهران رفت.

تحصیلات عالیه در رشته گرافیک، شاید خود عاملی برای نزدیک‌تر شدن او به جهان هنرپیشگی بود، چه در همین دوران دانشجویی بود که برای بازی در فیلم «بازی خطرناک» به دفتر سینمایی حسن هدایت رفت و با پذیرفته شدن در آزمون، برای فیلمبرداری راهی آبادان شد. فیلمی که هرگز اکران نشد اما در پروژه بعدی هدایت با نام «یک مرد، یک شهر» کنار بازیگرانی مانند احمد نجفی، زیبا بروفه، بهرام ابراهیمی و مصطفی راد به نقش‌آفرینی پرداخت.

 یک سال بعد برای حضور در تله فیلم «همان روز» به کارگردانی علیرضا امینی دعوت به کار شد تا بازی کنار پولاد کیمیایی، لیلا اوتادی و امیرحسین رستمی را هم تجربه کند. با وجود این نقش‌آفرینی‌ها، ورود رسمی ایزدیار به سینمای ایران را باید سال ۸۹ عنوان کرد.

زمانی که او به گروه بازیگران فیلم «اینجا بدون من» به کارگردانی بهرام توکلی پیوست. فاطمه معتمد آریا، پارسا پیروزفر، صابر ابر و نگار جواهریان از بازیگران مطرح حاضر در این فیلم بودند.

 نخستین کار جدی تلویزیونی پریناز ایزدیار هم مجموعه «پنج کیلومتر تا بهشت» بود. این سریال که موتیفی ماورایی داشت، دومین کار علیرضا افخمی در این زمینه بود. افخمی پیش‌تر با سریال «او یک فرشته بود» خود را در این زمینه مطرح کرد.

آنچه بیش از هرچیز به شناخته شدن ایزدیار در تلویزیون کمک کرد، نقش‌آفرینی ویژه‌اش در این مجموعه به نقش یک روح بود. ماجرای پیوستنش به جمع بازیگران «پنج کیلومتر تا بهشت» هم در جای خود جالب است.

خود ایزدیار درباره اتفاقی که باعث پیوستش به این مجموعه شد گفته است: «در تله‌فیلم «فال قهوه» به کارگردانی فرزاد موتمن با شبنم قلی‌خانی هم‌بازی بودم. در آن زمان شبنم قرارداد بازی در «سریال پنج کیلومتر تا بهشت» را بسته بود و به من اطلاع داد که برای یکی از نقش‌های اصلی، به شدت دنبال بازیگر هستند و با خیلی از چهره‌ها صحبت کرده‌اند. شبنم به من توصیه کرد که در خصوص این نقش با آقای افخمی حتما صحبت کنم. ابتدا جدی نگرفتم. چون بر این باور بودم که حضور در کار مناسبتی نیاز به معرف و یا یک سابقه کاری چشمگیری دارد. اما به هر حال با این کش و قوس‌های ذهنی سر لوکیشن رفتم و…» حضور در این مجموعه نه تنها عنصر شهرت را به شخصیت حرفه‌ای ایزدیار افزود، بلکه پلکان ترقی را برای او بدل به پله برقی کرد. ۴ سال بعد از این سریال بود که با فیلم فراموش نشدنی «ابد و یک روز» به کارگردانی سعید روستایی در نقش «سمیه» بازی بی‌بدیلی از خود به نمایش گذاشت.

نقش‌آفرینی ایزدیار در ابد و یک روز، بازیگر ستاره شده آن روزها را در کانون توجه منتقدان قرار داد تا در نهایت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اولِ زنِ سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر را برای او به ارمغان آورد. در واقع سال ۱۳۹۴ سالی طلایی و پر از موفقیت برای ایزدیار محسوب می‌شد. او با نقش‌آفرینی در این فیلم، بهترین بازیگر نقش اول زن شانزدهمین دوره جشن دنیای تصویر هم شد. گذشته از «ابد و یک روز» پریناز ایزدیار سال ۱۳۹۴ با سریال «شهرزاد» از پخش شبکه خانگی معروف و معروف‌تر شد.

بازی در نقش خاکستری «شیرین» دختر بزرگ آقای دیوان‌سالار(با بازی علی نصیریان) که ابتدا با حسادت‌های بی‌اندازه‌اش نسبت به «شهرزاد» که در نهایت موجبات جدایی او از قباد (با نقش‌آفرینی شهاب حسینی) را تامین می‌کند و وجهه تیره‌ای از این شخصیت در ذهن مخاطب می‌سازد اما در فصل بعدی و زمانی که خود «شیرین» قربانی دسیسه‌ای پلید شده و سر از دارالمجانین درمی‌آورد، مخاطب نه تنها دیگر از او نفرتی ندارد، بلکه برای موفقیت او در خرده روایت عشقی‌اش با «صابر» دچار هیجان و هم‌ذات‌پنداری هم می‌شود.

 پس از این موفقیت‌ها پریناز ایزدیار به عنوان هنرمندی قابل و بازیگری کاربلد در سینمای ایران شناخته شد و بازی‌های متفاوت حسی و تکنیکی او در دو فیلم «متری شش و نیم» و «سرخپوست» بر رشد و تکوین شخصیت بازیگری موفق در سینمای ایران مهر تایید زد. حالا پریناز ایزدیار یکی از بازیگران زن تاثیرگذار در سینمای معاصر ایران محسوب می‌شود و به نظر، موفقیت‌های او در آینده نیز تداوم خواهد داشت.

سکوت حرفه‌ای یک بازیگر

اولین بار چه سالی، کدام هنرپیشه زن ایرانی، در کدام فیلم مقابل دوربین نقش‌آفرینی کرد؟ به نظر می‌رسد آسیا گوستانیان، هنرپیشه زن گرجستانی‌الاصل بود که سال ۱۳۱۲ خورشیدی با فیلم «حاجی‌آقا آکتور سینما» به کارگردانی آوانس اوگانیانس و با بازی در نقش «پروین» این فیلم و پس از اکران آن در سینماهای تهران بدل به نخستین زن هنرپیشه فیلم‌های ایرانی شد. همان سال فیلم «دختر لر» به کارگردانی اردشیر ایرانی در بمبئی ساخته شد و روح‌انگیز سامی‌نژاد با بازی در نقش «گلنار» آن فیلم، بدل به نخستین هنرپیشه زن فیلم‌های ناطق ایران شد. با وجود این، حضور زنان در سینمای ایران با توجه به نوع نگرش فیلمسازان به ویژه در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ به تولید فیلم‌های وطنی و مقوله «فیلمفارسی» با تاریخ چندان درخشانی توام نبود.

 پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به ویژه با تاسیس جشنواره فیلم فجر، نگاه به  جایگاه زنان در فیلم‌ها تغییری اساسی کرد و حال با گذشت بیش از ۴۰ دوره از این جشنواره، جوایزی نظیر سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن و نقش مکمل زن، بر اهمیت جایگاه زنان درست به اندازه مردان در سینمای توسعه یافته ایران پس از انقلاب اسلامی صحه می‌گذارد. از چند دهه پیش ستاره‌های مختلفی در بخش بانوان در سینمای ایران درخشیدند. موفقیت در حوزه بازیگری زنان و تداوم آن حالا به کاری بسیار دشوار در سینمای ایران بدل شده است.

 این میان اما بازیگری مانند پریناز ایزدیار، رمز و راز موفقیت بلند مدت در سینمای ایران را مدت‌هاست کشف کرده است. ایزدیار از معدود بازیگران مطرح و توانمندی است که کسی او را با حواشی سینمای ایران به یاد نمی‌آورد.

 بازیگری که با هوش بالای اجتماعی خود همواره از حواشی بری بوده و همین موضوع به موفقیت او کمک شایانی هم کرده است. او هیچ‌وقت هنرمندی جنجالی نبود و همواره ‌کوشید به مسائل اجتماعی سیاسی وارد نشود. هیچ خبرنگار پاپارتزی‌ای از سفرهای خارجی او، یا از زندگی شخصی‌اش مطلبی منتشر نکرده است.

جمیع این‌ها بدان معناست که پریناز ایزدیار با نگاهی درست و حرفه‌ای در سینمای ایران به موفقیت نائل شده است. گذشته از این، یکی دیگر از عوامل موفقیت ایزدیار، انتخاب‌های حساب شده اوست.

برای نمونه او دو بار کنار پیمان معادی و نوید محمدزاده مقابل دوربین نقش‌آفرینی کرده است. اولی در «ابد و یک روز» که سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر را برای او به ارمغان می‌آورد و دومی در «متری شش و نیم» که بدل به یکی از موفق‌ترین فیلم‌هایش می‌شود. ایزدیار برای سومین بار در «سرخپوست» مقابل محمدزاده قرار می‌گیرد و در آن فیلم هم نقشی پررنگ و محوری بازی می‌کند. به نظر می‌رسد، این بازیگر موفق سینمای ایران نه تنها ضریب هوشی بالایی برای موفقیت دارد، بلکه مشاوران خوب و کاربلدی را هم کنار خود می‌بیند که به رشد و شکوفائی‌اش کمک می‌کنند.

یاسر سماوات

انتهای پیام/